Βιογραφικό

ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΑΡΚΑΚΗΣ (1942-2001)

                                                                             
Υπεύθυνη του έργου του:Κλειώ Λούμου Μαρκάκη

Κοινωνιολόγος- Φιλόσοφος- ποιητής- συγγραφέας- Μέλος της Διεθνούς Ακαδημίας  Φιλοσοφίας της Τέχνης  με  έδρα τότε τη Βέρνη – Επίτιμο Μέλος

Του CENTRO CULTURAL LITERA RIO E ARTISTICO DE GAZETA DE FELCUERAS (Portugal 1983)

Ο Μανώλης  Μαρκάκης  γεννήθηκε (1942) από γονείς εκπαιδευτικούς, στην Μητρόπολη Ηρακλείου Κρήτης. Τα παιδικά του χρόνια έζησε στο Πετροκεφάλι του Δήμου Φαιστού και  στη συνέχεια φοίτησε στο Β΄Γυμνάσιο Αρρένων του Ηρακλείου. Τακτικός θαμώνας της Βικελαίας, ξεχώριζε τόσο  που ο  αείμνηστος Διευθυντής της   Νίκος Σταυρινίδης, δέθηκε με πατρική φιλία μαζί του  για πολλά χρόνια. Με τη μεγάλη  φιλομάθεια που τον διέκρινε συνεχώς   γέμιζε την φαρέτρα του με γνώσεις. Δεκαπεντάχρονος στο θάνατο του Μεγάλου συμπατριώτη μας Ν.Καζαντζάκη άρχισε να   αρθρογραφεί σε ημερήσια  και εβδομαδιαία έντυπα της πόλης και όχι μόνο,  εντυπωσιάζοντας τον πνευματικό κόσμο του Ηρακλείου αρχικά.

Από το 1957 (15 χρονών) αρθρογραφούσε  στις τοπικές εφημερίδες του Ηρακλείου και τη Βραδινή, ενώ το 1960 εξέδωσε την πρώτη ποιητική του συλλογή «Ξεκίνημα».

Μια  ποιητική συλλογή  με ποιήματα της εφηβικής ηλικίας  που τύπωσε  στο Ηράκλειο Κρήτης το 1960. σε ηλικία 18 ετών. Είναι χαρακτηριστικό  ότι μόλις  το είδε ο Αντώνης Σαμαράκης  στο  βιβλιοπωλείο του Ελευθερουδάκη  στην Αθήνα  έγραψε στον νεαρό ποιητή εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη του για τη συγκίνηση που ένιωσε διαβάζοντάς το και την πρόθεση του να τον γνωρίσει και να αντιληφτεί (όπως έγραφε) τον τρόπο  της σκέψης του. Αυτός ήταν και ο λόγος που κατέβηκε στο Ηράκλειο λίγους μήνες μετά. Σε Ανθολογία που κυκλοφόρησε  στα γαλλικά την ίδια χρονιά με ποιήματα  νέων από διάφορες χώρες, ο Σαμαράκης  παρουσίασε με δική του πρωτοβουλία τη δουλειά του καινούργιου του φίλου Μανώλη Μαρκάκη.   Ξεκίνησε μια  πολύ καλή φιλία μεταξύ τους  που κράτησε  για αρκετά χρόνια.

Σε ηλικία 18 ετών μετέφρασε και δημοσίευσε σε εφημερίδα του Ηρακλείου Κρήτης τη «Διαθήκη του Οδυσσέα»του Βάλτερ Γιενς. Στη λογοτεχνία ειδικότερα ,εμφανίστηκε επισήμως με το έργο του «Εισαγωγικά στην ποιητική του Δ. Καπετανάκη»(1968) ύστερα από δεκαετή θητεία του και άσκηση στις ποικίλες μορφές της.

Φοιτητής Νομικής  στην Αθήνα (1960), χάρη στη γνωριμία του με τον Αντώνη Σαμαράκη, άρχισε να γίνεται  δεκτός  στους λογοτεχνικούς  κύκλους της Πρωτεύουσας.

Έτσι γνωρίστηκε  με προσωπικότητες  όπως Παντελής Πρεβελάκης, Γαλάτεια Καζαντζάκη, Ελένη Καζαντζάκη, Έλλη Αλεξίου, Άγγελος Τερζάκης, Ηλίας Βενέζης,  ο Αιμίλιος Χουρμούζιος, Πέτρος Χάρης, Ι.Μ.Παναγιωτόπουλος, Ελένη Ουράνη, Ελένη Βακαλό κ.ά.

Παράλληλα με το Πανεπιστήμιο, συνέχισε  τις πνευματικές του  δραστηριότητες  πλουτίζοντας συνεχώς τις γνώσεις του παρακολουθώντας Σεμινάρια Πολιτικών Επιστημών, Δημοσίου Δικαίου, Κοινωνιολογίας, στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό, συμμετέχοντας σε συνέδρια, δίνοντας ομιλίες, διαλέξεις ,γράφοντας και μεταφράζοντας βιβλία, συνεχίζοντας τη μάθηση ξένων γλωσσών κ.ά. Η ολοκλήρωση των σπουδών του έγινε στις Η.Π.Α. με Μεταπτυχιακές  και Διδακτορικές σπουδές  στην Κοινωνιολογία και  Φιλοσοφία.

  Γνώστης και με συγγραφική απόδοση  Αγγλικής, Γαλλικής,  Γερμανικής,  Ιταλικής,  Ισπανικής και Ρώσικης γλώσσας,  είχε την άνεση να μελετά και  να μεταφράζει    συγγράμματα  των μεγάλων του πνεύματος. Δίδαξε Κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο του Delaware των Η.Π.Α.  Επιστρέφοντας  στην Ελλάδα από μεγάλη αγάπη  στην χώρα του, εργάστηκε  βιοποριστικά  στο Υπουργείο Οικονομικών ενώ παράλληλα έγραφε, συμμετείχε σε Διεθνή Συνέδρια  με αξιόλογες θέσεις στον τομέα της Κοινωνιολογίας  και Φιλοσοφίας, έκανε ομιλίες, έδινε  διαλέξεις σε διάφορα μέρη της Ημεδαπής και Αλλοδαπής.

Ακόμη   το 1985 που μίλησε στη Σουηδική Ακαδημία  ενώπιον της  επιτροπή    χορηγήσεως του Βραβείου  Νόμπελ  για την «Επιστήμη και την Ειρήνη»  εντυπωσίασε.

 Συμμετείχε ενεργά και δραστηριοποιείτο σαν  μέλος Συλλόγων,  ιδρυτικό και Τακτικό μέλος πολλών Επιστημονικών Εταιρειών, Σωματείων, Τακτικός συνεργάτης σ’ επιστημονικά κυρίως περιοδικά κι εφημερίδες ημερήσιου  περιοδικού τύπου κ.ά. 

Στα ελληνικά γράμματα εμφανίζεται και ως δοκιμιογράφος πάνω σε μορφές και θέματα του νεοελληνικού πνεύματος. Τα δοκίμια του χαρακτηρίζονται από την επιστημονική εποπτεία του, με ειδικότερες προσεγγίσεις από τη σκοπιά της κοινωνιολογίας του πολιτισμού και της Φιλοσοφίας του πολιτισμού. Σημαντικό μέρος του φιλοσοφικού του έργου είναι γραμμένο με σαφή λογοτεχνική πρόθεση ,πίστη στην παράδοση της προσωκρατικής φιλοσοφίας.

Πέρα από τα δοκίμια του νεοελληνικού πνεύματος(κατάσπαρτα στα τεύχη της Νέας Εστίας, Τετράδια Ευθύνης, Ιατρολογοτεχνική Στέγη, Δαυλό, Κοινωνικές Τομές και σε άλλα λογοτεχνικά ,επιστημονικά περιοδικά και εφημερίδες)ο συγγραφέας είναι και ο ποιητής του έπους «ο Ακρίτας»20.000 στίχων, ανέκδοτο στο σύνολό του, τμήματα του οποίου έχουν δημοσιευθεί στα ανωτέρω περιοδικά από το 1982 και έπειτα. «Πρόκειται για μια συναρπαστική ολότητα»όπως αναφέρουν οι κριτικοί του. Η ταξιδιωτική του πεζογραφία είναι μια άλλη σφαίρα εξειδίκευσης του Μανώλη Μαρκάκη. Τα βιβλία του «Φιλοσοφικές Περιηγήσεις «είναι ένα έργο αυτής της μορφής με κύρια κεφάλαια «Η Φιλοσοφία του Αιγαίου»,»Φιλοσοφικές Περιηγήσεις στην Ελλάδα»κ.ά.

Παρ’ όλο που δεν κυνηγούσε  βραβεία και διακρίσεις στο  Αρχείο του υπάρχουν  πολλές τιμητικές διακρίσεις – βραβεία- μετάλλια από την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Τον απασχολούσε  κάθε  θέμα  που αφορούσε την εξωτερική πολιτική-  αναδιάρθρωση της χώρας-  κοινωνικό σύνολο  και κατέβαλε από τη δική του σκοπιά προσπάθεια  απευθυνόμενος  σ’  αρμόδιες  αρχές

Αν και μελέτησε σε βάθος όλες  τις θρησκείες και τα δόγματα,  δεν επηρεάστηκε, ούτε κλονίστηκε ποτέ η βαθιά πίστη του στην Ορθοδοξία.

«Αγάπησα πολύ την ιδέα χωρίς όμως να ταλαντευτεί ποτέ η πίστη μου, ότι καμία μεταφυσική καθολικής αιτιότητας δεν μπορεί να ερμηνεύσει την πολυμορφία της ανθρώπινης ιστορικότητας».

Λάτρευε την Ελλάδα

-«Ελλαδα είναι η κραυγή της ελευθερίας στο υψίπεδο  της ιστορικής υπόστασης , η ανέκκλητη  αναζήτηση του αληθινού στην ιστιοδρομία του πνεύματος  και το    απαράβατο όριο». ( Φιλοσοφία του Πνεύματος τ. Α΄ σελ.  396)

-« Ελλάδα είναι η  αντιπαράθεση  της ελευθερίας  στην  δεσποτεία της ειμαρμένης, ο τραγικός  λόγος στα κράσπεδα του ιστορικού, που  αναζητά την  απόκριση σαν κάθαρση και σαν  τελεολογία». ( Φιλοσοφία του Πνεύματος τ. Α΄ σελ.  397)

-«Ελλάδα είναι  η ιδιότυπη  επάρκεια στο χώρο του αισθητικού και του πλαστικά τέλειου, όπου  το κάθετί φαίνεται  εφικτό». ( Φιλοσοφικά σχεδιάσματα σελ. 22)

           Αγαπούσε  πολύ την Κρήτη και ιδιαίτερα τη γενέτειρά του.

-« Κρήτη είναι ο έρωτας για το ανέφικτο ως πίστη καθοριστική στην μοναξιά και στην κοινωνία, στην πράξη και στην ιδέα».

-« Κρήτη   είναι η δεσμευτική παραγγελία για ένα χρέος υπέρτερο, έστω και με τίμημα την ανθρώπινη ζωή, όταν διακυβεύονται παραδοσιακές αξιολογήσεις».

-« Κρήτη  είναι υπέρβαση και της δίψας για την ζωή σ’ ένα επίπεδο όπου τελικά θα κριθεί η αξία της» ( Φιλοσοφία του Πνεύματος τ. Α΄ σελ.  394)

Διέθετε  μεγάλη , πλούσια και πολύ αξιόλογη  βιβλιοθήκη με σπάνια  Επιστημονικά κυρίως συγγράμματα Ελλήνων και Ξένων διανοουμένων.

Η συγγραφική του δραστηριότητα περιλαμβάνει  30 αυτοτελείς εκδόσεις (Κοινωνιολογίας,Φιλοσοφίας, ποίησης μεταφράσεις, κ.ά.), ενώ κατάσπαρτα  στα περιοδικά:Ν.Εστία, Δαυλός ,Τετράδια Ευθύνης, Κοινωνικές Τομές, Νουμάς, κ.ά. είναι βιβλιοκρισίες, του, δοκίμια, συμμετοχή σε  τόμους αφιερώματα, κ.τ.λ.  Μεγάλο είναι το ανέκδοτο έργο του (φιλοσοφικά, κοινωνιολογικά, μεταφράσεις και   το έπος του ο «Ακρίτας» ανέκδοτο στο σύνολό του αποτελείται από  20.000 στίχους).

  Συγγράμματά  του  βρίσκονται σε: Πανεπιστημιακές-  Δημόσιες- Δημοτικές Βιβλιοθήκες (εσωτερικού- εξωτερικού)

 Ο Μανώλης Μαρκάκης πέρασε στην αιωνιότητα στις 27Δεκέμβρη 2001 σε ηλικία  59 μόλις χρονών,

Ο τάφος του είναι στο χωριό Πετροκεφάλι του Δήμου Φαιστού Ηρακλείου Κρήτης